Bollywood, specerijen, tempels, hindi, godsdienst en het weeshuis

Na drie dagen het medisch project te hebben gedaan en mij niet echt heel nuttig te hebben gevoeld hebben we mooie dingen gezien van de omgeving hier in Goa tijdens de orientatieweek.

Maandag hadden we een presentatie over de hele komende week met daarna een rondleiding door het dichtsbijzijnde grote dorp Mapusa. Dinsdag zijn we naar een echt zoetsappige bollywood film, met een sarcastisch randje richting de mannen-vrouwen tradities hier, geweest in Panjim. Ook hebben we daar nog een echte indiaase lunch gehad. Woensdag was het tijd voor een strand en shopdagje om vervolgens donderdag cultureel te gaan doen en Old Goa te gaan bezoeken met het zien van watervallen, tempels en oude vervallen portugese kerken. Ook hebben we nog een godsdienst les over het hindoeisme, boedisme en christendom van hier gehad en een poging gedaan om enigzins iets verstaanbaars uit te spreken in het Hindi. Een van de talen, naast het verplichte engels, van deze regio.Als afsluiter hadden we vrijdag een bezoek aan een specerijenplantage en een olifantenrit te goed. De plantage was erg indrukwekkend en je kon er elk kruid/specerij etc wel vinden, het is namelijk zo groot dat je er 15 dagen zou over doen om alles te zien. De olifantenrit heb ik overgeslagen. Een unieke ervaring opzich maar wanneer je zag hoe ze met de dieren omgingen, vast gebonden met kettingen aan hun hals en poten om vervolgens ook nog eens net niet bij hun eten te kunnen en te worden geslagen met een stok haakte ik toch echt af en wou mijn geld niet aan zoiets gaan besteden!

Lekker een weekje met z'n 10en dus in een hippie busje gepropt om vervolgens met lekkere meezing mzuiek in je oren en de zachte wind in je haar de omgeving, de rituelen en gebruiken beter te leren kennen.

Inmiddels is mijn project veranderd naar het weeshuis. Hier later nog meer over!

De babytjes en kindjes van hier zijn zo fascinerend en altijd zo vrolijk met een lachje op hun gezicht, hoe arm ze ook mogen zijn! Zelfs met een plastic flesje om mee te voetballen worden ze al helemaal gek van blijdschap en zijn ze je zo dankbaar voor!

Mijn tweede vrijwilligersproject, het weeshuisproject zou het Mother Theresa Oprhanage worden. Dit is een opvang voor jongens en meisjes tussen de 4 en 13 jaar. Waarvan de ouders niet meer leven of hun niet kunnen onderhouden. Vaak alleen om financiele redenen al komt het ook voor dat ze denken dat hun kindje bezeten is omdat het niet helemaal goed functioneerd of achterloopt op leeftijdsgenootjes.

Helaas door ziek te zijn geworden is het weeshuis veranderd en is het een weeshuis voor meisje tussen de 10 en 19 geworden. Ook leuk dacht ik zo....

Eenmaal daar aangekomen toch heel anders dan verwacht!

Net jongens, net zo ruig als het maar kan wanneer ze een nieuw gezicht zien! Daarnaast is voetballen echt een no go maar slaan, schoppen, vechten en haren trekken is de normaalste zaak van de wereld daar. Oftewel vaak een totale chaos!

Wel verassend, ze waren gelijk enthousiast en open. Ze willen alles van je weten en niet te vergeten je aanraken. Je hebt zo' n witte huid, je haar is zo anders,....etc

Daar sta je dan met in totaal 31 meisje van het weeshuis in de kale ' woon/studeer/slaapkamer' omsingeld om je heen, onvergetelijk! En ze zijn zo dankbaar voor je aanwezigheid alleen al. Even weer iets nieuws.... en gelijk blijdschap!

Terwijl ze met z' n alleen op de grond in de woon/slaap/studeerkamer slapen en verder nog twee andere klein kamertjes hebben die ook niet gemeubileerd zijn plus een binnenplaatsje.

Stel je voor dat je dat zou moeten delen met nog 30 andere meisjes, elke dag weer...

Als ik wat ruimte in mijn bagage zou hebben zou ik ze zo mee willen nemen!

Update over de laatste week volgt nog! Plus de fotos van het weeshuis.... Coming soon

Goa

Hier is dan eindelijk mijn berichtje vanuit het verre oosten, India!
Inmiddels ben ik al een paar dagen in Goa, en het is super hier!
Na een reis van in totaal 36 uur ben ik dan eindelijk aangekomen....
Het heeft even geduurd maar dan heb je ook wat!

Inmiddels voel ik me al helemaal thuis en ben ik al aardig gewend aan het relaxte chill tempo hier. Het is goed te begrijpen waarom de hippies hier zo graag naar toe kwamen/komen!
De sfeer is haast onbeschrijfelijk maar vriendelijk en vooral je niet druk maken om wat dan maar ook, no stress! Daar kunnen wij echt nog wat van leren!
Wanneer ze het over een indiaas uurtje heben kan dit zo meer dan 2 uur duren.
Eerst wel frustrerend maar nu inmiddels.. go with the flow, je ziet het vanzelf wel!
En dat bevalt me wel!
Het enigste stressige hier is het in en uitstappen van de bus, dat is haast niet te doen.
Mensen worden in de bus gepropt en worden nog half de bus in geduwd wanneer deze alweer begint te rijden. Een hele nieuwe ervaring dus!
Eigenlijk is bijna alles hier anders en de verschillen zijn zo groot dat die zo even snel niet te beschrijven zijn!
Inmiddels heb ik er ook al een bezoekje aan een echte Indiaase bruiloft op zitten.
Dit was wel echt heel magisch om mee te maken!
Voordat we daar, natuurlijk weer zoals gewoonlijk hier,.... fashionable late aan kwamen, zo' n uur te laat, hadden we prachtige sari' s laten maken.
We waren bang dat het stil zou vallen wanneer wij binnen zouden komen maar eenmaal daar aangekomen pasten we er precies tussen met onze kleurrijke schitterende sari' s.
Ook verbaas ik mij nog steeds over hoe goedkoop dingen hier zijn.
We hebben de sari's, mooie traditionele jurken van prachtige stoffen, (anders even googlen!) gewoon op straat laten maken en waren maar zo' n 5 euro kwijt!
Ik denk dan ook dat ik aankomend weekend zowiezo nog even goed ga shoppen hier!
NIet alleen vanwege de prijs maar ze hebben hier zulk soort mooie kleding en stoffen.
Dit in tegenstelling toch de hygiene hier die in vergelijking met thuis aardig ver is te zoeken.
Ik mag nog van geluk spreken dat ik in het vrijwilligershuis waar ik de komende maand woon een goede douche, wel is waar met haast alleen maar koud water, heb want dit is niet gebruikelijk!
Daarnaast is het eigenlijk ook geen probleem om koud water te hebben.
Het mag hier dan wel soms uren achter elkaar regenen...en dan ook echt regen dat het met bakken en bakken uit de lucht komt vallen! Maar daarnaast is het hier wel heerlijk lekker warm! (schat zo ongeveer 35-38 graden)
Ter informatie.. de moesson tijd is hier inmiddels begonnen.
Dit werd gisteren, 24 juni gevierd! Speciaal om dit mee te maken.
Mensen gingen savonds allemaal de straat op. Mannen verkleed met rare zelf gemaakte kransen van planten en bloemen op hun hoofd om vervolgens rondom een pot met wierrook uitbundig te gaan dansen en bij ieder huis in de stad langs te gaan.

Verder heb ik mij erg verbaasd over hoe vriendelijk de mensen hier zijn.
Ze lachen altijd naar je hoe arm en sloeberig ze er ook mogen uit zien. In het begin heb je nog wel eens het idee van wat zou die van mij moeten maar inmiddels kom je er achter dat de mensen hier echt zo vriendelijk en vrolijk zijn en het leven nemen zoals het is!
Daarnaast is het grappig om mee te maken dat wanneer je met ze op de foto gaat.
Wij zetten allemaal een uitgebreide gemaakte glimlach op wanneer we op de foto gaan, de mensen hier doen dit juist niet en kijken vaak serieus tot soms boos.
Niet dat ze dat dan zijn maar het is hier niet gebruikelijk om te lachen op fotos.

Op straat wordt er vaak wel nog een keer omgekeken en of getoeterd en gedaan of dat we sterren zijn. Soms voel je je dan wel opgelaten aangezien wij daar zo maar even op straat lopen en allemaal dingen kunnen doen en kopen en zij zo vriendelijk en behulpzaam naar ons zijn terwijl ze in feite gewoon niks meer hebben dan een houten/stenen hutje met afdek plasticzakken om onder te slapen naast een dumpplaats van plastic en afval bij een drukke weg. Dit is best schokkend om te zien.
Hierdoor ga je echt goed nadenken over hoe goed je het thuis hebt en ga je nog meer beseffen hoe goed wij eigenlijk wel niet leven!

Morgen begint mijn vrijwillgerswerk op het medisch project.
Erg spannend maar vast en zeker ook best schokkend...
Ben erg benieuwd, maar hierover de volgende keer meer!

Ik zal proberen zo vaak mogelijk een update proberen te geven over de rare/ leuke/ minder leuke en bijzondere momenten hier in Goa!!Ook zal ik een poging doen om nog wat fotos te plaatsen wanneer ik een betere en snellere internetverbinding heb gevonden en deze beschikbaar is wanneer er geen moessonregenbui is of stroomuitval.

Groetjes vanuit het verre India!

'n rund die met wierook stunt?!

Nog een maandje te gaan,

en dan off to go naar India! :)

The end of the road

The final day. Nog even een laatste berichtje uit het zo zonnige Zimbabwe. Not today, lijkt wel herfst hier! Maar na 51 nu toch weer richting het regenachtige nl. Na hard en veel gewerkt te hebben zoals kooien schoonmaken, Lady Diana Center onderhouden, dieren verzorgen, op de quad crossen en niet te vergeten mama zijn voor Oranje! De baby's Lily, Nancy en Oranje zijn erg vooruit gegaan, zo mooi om te zien! Oranje kan nu eindelijk gewoon lopen en begint al lekker veel te bijten en z' n kill en attack uit te voeren!

De laatste paar dagen nog lekker veel met de dieren doorgebracht en gisteren, mijn officele laatste dag, smorgen lekker ontbeten met pannekoeken, de hele middag nog even als laatste keer lekker door de bush bush gescheurd! Freedom!

En als laatste avond zijn we naar Heavens Gate geweest, Amazing! (fotos komen nog ivm met stroomuitval) en daar lekker supper gehad met chips, chicken en sweets. En niet te vergeten de beloofde mooie zonsondergang. Maar helaas, treffen we het net weer.. mist mist en nog eens mist! Zat je daar lekker als een eskimo midden in de bush bush op een berg. Maar het had ook wel wat, een ervaring voor 1 keer en nooit weer! Dacht je alles gehad te hebben, krijg je ook nog een lekke band midden in de bush bush. Bij aankomst, als ijsblokje, eerst nog even lekker met Oranje gehugged en gespeeld om te ontdooien.

The final last time with the kill and attack Lion King!

See you in the Netherlands Bru!

no power, no outside world

En toen had je een paar dagen geen stroom meer. Dan merk je pas echt dat je ver van huis bent, waar je bent en dat je midden in de bush bus bent ver van de stad!

Nu, moeite hebbend om een goed verhaal in het nederlands te schrijven zal ik weer even een update geven van de al weer verlopen 2 weken.

Nog steeds druk bezig met de dagelijkse verzorging van Lily, Nancy en Oranje, begint gelukkig steeds meer te wennen. Nancy is zelfs zo ver dat ze me al als ' second mom' ziet na Marie (verzorgster van de aapjes). Zo leuk om te zien! En dit terwijl Lily niet meer bij mij weg te krijgen was en nu zomaar veranderd is in een angstig en wantrouwig aapje. Afgelopen week s' avonds ruim twee uur in het donker, stroom was weer eens uitgevallen, bezig geweest om haar vanuit haar kooi naar binnen te krijgen. Maar nee hoor mevrouw gaat mooi helemaal boven in zitten waar niemand bij kan en komt zelfs niet naar beneden voor haar flesje. Het was een drama haha. Uiteindelijk was ze binnen, dacht je dat het voorbij was.. is ze zo ondeugend om weg te springen achter de katten aan, om ze vervolgens als paardje te gebruiken om de kamer rond de sjeesen. Was echt heel lachwekkend om te zien!

Begin van vorige week druk bezig geweest om extra voedsel te verzamelen voor de apen en baby-baboons. Ze krijgen namelijk, als extra en geldbesparing, afval van mensen om dit te gebruiken voor de dieren. Denk je eindelijk hier gesetteld te zijn en je thuis te voelen wordt je verteld om even lekker als een zwerver in een vuilnisbelt te gaan graven voor voedsel. Geen probleem, alleen de stank.. je mag er wel een gasmasker bij op hebben met die hitte! Gelukkig nog aardig wat groente en fruit (foto opbrengst van de dag) kunnen redden, smullen maar! Het was een erg apart geurende ervaring..maar het was het waard toen je de reacties van de aapjes zag. En s' avonds nog lekker even als ontspanning bij zonsondergang met de quad door het game park gecrossd. Helaas dit keer geen dieren gezien maar het is echt geweldig om lekker even helemaal vrij te zijn en door het geweldig mooie landschap te crossen.

Dit is overigens 1 van de weinig mooie dingen hier in het land, er zijn zoveel tegenstellingen! Ze hebben hier dan wel prachtige natuur met bijna altijd mooi en warm weer met een enkele keer een bosbrand maar wanneer het om geld gaat is het hier echt een ramp.

Zowas er afgelopen week een probleem met de driver/chauffeur voor Chipangali, Domiso. Hij haalt allemaal dingen op uit de stad zoals voedsel en vlees om de dieren te kunnen voeden en allerlei soorten dingen. Heeft nogal een drinkprobleem maar hier in Zimbabwe is het niet zo makkelijk om iemand daarvoor te ontslaan. Je moet medegetuigen hebben bij de rechter die tegen hem willen getuigen (kan je vertellen, ze hebben hier allemaal vriendjespolitie als het om zulk soort dingen gaat) en daarnaast moet er bij de politie een drinkrapport zijn van dat hij dronken achter het stuur heeft gezeten of iets dergelijks. En aangezien ze momenteel niet zoveel geld binnenkrijgen van bezoekers moeten ze bezuinigen op de staff en dus moest hij alleen de stad in. Nicky (gastvrouw, vrouw van de baas) nog zo gezegd owee als ik merk en of ruik dat je gedronken hebt, dan ben je nog niet jarig en krijg je je laatste waarschuwing. Maar wat doet hij vervolgens, drinkt wel..komt veel te laat terug om zoveel mogelijk alcohol uit zijn bloed te laten verdwijnen. Helpt niks want je kon hem echt al vanaf een km ruiken dat hij langs was geweest. En komt vervolgens maar met de helft van de spullen terug die hij moest ophalen vanuit de stad. Geeft vervolgens als smoes dat hij zelf wat geld, niet veel, is verloren. Maar we zagen de bui van te voren al hangen en wisten dat hij gedronken had toen we hem voor terugkomst aan de telefoon hadden gehad. En dus wou Nicky zodra hij eindelijk weer terug was met hem naar de politie. Maar zodra hij er was smeert hij hem naar de wc en is zo snel als speedyconsales verdwenen. Gaat vervolgens naar de hoofdweg om van het park te komen. Nog een hele zoektocht gehad om hem te vinden.. maar meneer was nergens te bekennen. Volgende morgen komt hij op het werk, veel te laat want lag nog te pitten op de bank..wil nicky vervolgens de gebeurtenis van de afgelopen dag zwart op wit hebben met zijn handtekening om extra bewijs te verzamelen en een laatste waarschuwing te geven. Zit hij vervolgens tegen de staff te verkondigen dat hij niet had gedronken en ipv de 3 rand, 3000 rand zou hebben verloren en wij hadden gezegd dat ons dat geld niets kon schelen. En dus weigerde hij om de laatste waarschuwing te tekenen en moeten we proberen om de anderen van de staff, die gezien en geroken hebben dat hij dronken was, er van teovertuigen om de vriendjespolitie te laten varen en hem, voor zijn eigen best wil, naar de politie te loodsen. Dit gaat alleen vast nog wel even duren want ze zijn hier erg lui, wat ze hier een uur noemen is al gauw een dag. Maar dat is de normale gang van zaken hier.

Verder is er nog weer een nieuw aapje vervet monkey) binnengebracht, mag er nog een naam voor bedenken, nog leuke suggesties?! Was erg schuw en mensbang maar zit nu intussen gezellig met alle vervet monkeys in een hok. En natuurlijk nog de worldcup gevolgd, was hier zelfs zo erg dat Kevin (de baas) kijkt nooit tv maar was met de finale helemaal gekleurd in Oranje, zijn oranje mascotte leeuwtje met holland erop en zijn oranje handdoek (gekregen van verschillende vrijwilligers) om Holland te supporten, het heeft helaas niet mogen helpen..

Liefs mar

al bijna bevroren

En daar zit je dan, met bijna bevroren vingers achter de pc om weer even een update te geven. Wanneer ik al die verhalen hoor van het warme weer in nl denk ik soms wel even, was ik maar daar, want op dit moment hebben we de afgelopen dagen koud en bewolkt weer gehad. Was zelfs zo erg dat het maar rond de 13 graden was door de koude wind met als gevolgd dat je in 2 broeken plus 4 vesten en truien hier rondloopt, terwijl het in de zon zo' n 30 graden is. Verder ging mijn dagelijkse routine met Oranje, Lily en Nancy gewoon door en begint soms toch wel wat vermoeiend te worden om kinderen te hebben haha. Verder ben ik afgelopen donderdag in de middag met Kevin afgereisd naar de grens van Zuid-Afrika, om na een lange rit over een hobbelweg om lekker misselijk van te worden. En die arme leeuwen die achter in de kar en op een aanhangwagen meehobbelden, om zo' n 5 uur later eindelijk op bestemming te komen. We verbleven op een soort van ranche, waar jammer genoeg net alles verbouwd werd waardoor ik geen fotos kon maken. We hebben daar in kamers moeten slapen waar de ramen nog niet geplaatst waren, cementpoeder op de grond lag en emmers vol met beton stonden maar het was ondanks dat erg gezellig! S' avonds zijn we nog een keer gaan kijken naar de 2 leeuwen of ze al wakker waren om morgenvroeg te kunnen worden vrijgelaten. We hadden daarvoor namelijk hier op Chipangali al een beetje een drama want 1 van de leeuwen wou maar niet 'knock out' gaan bij verdoving door zijn gewicht en lengte maar aan de andere kant konden we het ook niet veroorloven om m letterlijk plat te spuiten. Maar het was goed gegaan gelukkig en ze waren wat versufd maar al wakker. Maar om die nacht bij de leeuwen te komen moesten we midden in de nacht dwars door de bush bush. En dan hoor en zie je echt van alles, of het er nu wel of niet is, het is best wel beangstigend als je weet dat er gewoon van allerlei dieren rondlopen zoals zebra's, koedoes en luipaarden en je loopt daar, met alleen een zaklamp en voor nood een pistool op zak. Maar het was wel echt fantastisch! Zeker de sterrenhemel daar! Zo mooi, geen stadslichten of iets weerkaatsen waardoor het zo helder mooi is dat je het hele melkwegstelsel zowat kan zien! En heb zelfs de andere leeuwen in het reservaat daar nog kunnen gezien, fantastisch! Verder daar dus een gezellig maar erg korte nacht gehad omdat we bij zonsopkomst de leeuwen die we vanuit Chipangali mee hadden gebracht, daar moesten vrijlaten. (filmpje plus fotos) Daarna snel even ontbeten en weer in de jeep gesprongen om via de hobbelbobbelweg weer de 5 uur terug te moeten overleven naar Chipangali. Eenmaal hier weer gesloopt maar wel weer aangekomen te zijn vrijdag, ben ik lekker vroeg op bed gegaan en heerlijk niks gedaan behalve de wedstrijd van nederland gekeken, ik had nog nooit zo lekker geslapen hier!

Vandaag een normale dag gehad met het voeden van de 'baby' s' en nog een leeuwenhok van binnen schoongemaakt en gerepareerd en de ' boterwelpjes' ontmoet! (zie het filmpje) Zo horen welpjes te zijn en het is mooi om te zien dat ze nog bij hun paps en mams in hun kooi kunnen overleven. Als je Oranje daarbij vergelijkt moet hij nog heel wat groeien en verbeteren terwijl de andere welpjes 2 weken jonger zijn, je kunt maar zien hoeveel invloed een pap en mam kunnen hebben!

Het was wel zielig want Oranje heeft waarschijnlijk al last van een evenwichtstoornis en of een fikse ontsteking in zijn oren en is bijna geheel blind. Maar vandaag ging het niet goed. Hij brulde en schreeuwede de hele dag maar door en wou zelfs niet zijn fles of rauw vlees hebben. Uiteindelijk is hij wel weer een beetje de oude geworden en bleek dat hij waarschijnlijk een soort van zonnesteek had opgelopen en/of te warm was geworden.

Dit was het eerst weer even!

Voor meer info nog over het park: www.chipangali.com

Liefs en geniet van het mooie weer daar!!!!!!!!!!

Update from the bush bush

Hier weer even een berichtje vanuit de andere kant van de wereld.. zou weer even een update geven van de afgelopen eerste week hier! Begin van de week eindelijk lekker kunnen uitslapen na mijn lange trip in het vliegtuig en dan ook nog lekker vers fruit met o.a. grapefruit met toast gehad, uit eigen ' tuin'! Raak je nog verslaafd aan..

Ook is er donderdag een baby baboontje, Lily, binnengebracht. Moet haar ook echt als een baby nog verzorgen, flesje geven enz! Wel heel leuk om te zien dat ze me nu eindelijk een beetje als 'mama' gaat zien! Verder ook elke dag voor Oranje gezorgd, gaat het ook stukken beter mee. Hij begint nu eindelijk toch rond te lopen en komt zelf om eten zeuren en herkent me nu: so nice to see that! En Lily is nog steeds een beetje sceptisch. Maar voor babys zorgen is toch wel best wel vermoeiend !! haha. En vanaf vrijdag heb ik nu ook persoonlijke bewaking bij mijn huisje, zie foto. zo sweet!! Verder wordt ik hier heerlijk verwend met lekker ontbijt en supper met eieren, steak en patat of een barbeque onder de sterrenhemel! Ook is het best wel wennen om hier goed te kunnen slapen.. wordt namelijk nog geregeld wakker gemaakt door leeuwen, bij volle maan, houden ze hele gesprekken s' nachts..en maar brullen! En ook nog gezien hoe ze te eten kregen, amazing! Niet goed te omschrijven maar dan voel je opeens wel even best wel klein en kwetsbaar maar het was fantastisch om te zien! alleen de geur was wat minder. Later op de dag nog lekker op de quad door de bush bush in gamepark gescheurd: love the feeling of totally freedom! Zelfs nog een koedoe (soort van groot hert) kunnen spotten @ sunset. Gisteren lekker een dagje vrij gehad en lekker kunnen genieten van de zon. En vandaag nog de bush bush in geweest, gewapend met bosjesman en manchette, om eten te verzamelen voor de canivoren en de aapjes. Die bosjesmannen kun je er trouwens ook zo bij stoppen want ze gedragen zich precies zo! Klimmen zo met gemak een hoge boom in om vervolgens naar de andere te slingeren om takken af te hakken... Dacht je eindelijk alles een beetje te kennen..gaan ze midden in de bush bush een beetje wiet of iets zitten roken, haha. Was zo' n raar gezicht, kon er helaas alleen geen foto van nemen!

En ik heb er nog weer een 3e bij! Het is ook een baby baboon en ze heen Nancy, ze is vandaag binnen gebracht. Zal zo snel mogelijk een foto er proberen op te zetten.

Liefs Marjolijn

finally got there!!

En daar schrijf je dan, zo' n 18.000 km verwijderd van home bij kaarslicht. Na een lange maar vooral luxe vlucht, met eigen bioscoopje en disco, kwam ik gisteren om 7uur aan in Johannesburg met een JUMBO jet!! Na zo' n vlucht denk je dat je alles wel gezien te hebben... maar nee hoor! Wordt je vervolgens in het kleinste vliegtuigje gestopt wat er maar te vinden is op het vliegveld daar!! Als je nog geen last van vliegangst had, krijg je het zeker daardoor wel haha!! Gelukkig was er nog wel een goedmakertje voor de verselijke vlucht; dikke vette echte chocolademouse als toetje!

Hoe groot kan de tegenstelling zijn, je vind ze hier overal!!

Vanmorgen lekker uit kunnen slapen tot 9 uur en een rondleiding gehad door het park dat in het reservaat ligt! Het is hier zo mooi en zo anders, het is haast niet te beschrijven, enigste wat ik er op dit moment over kan zeggen is dat je echt in Zimbabwe geweest moet zijn om alle mooie dingen te kunnen zien! Na de rondleiding kreeg ik dan eindelijk vanmorgen mijn welpje Oranje te zien. Dit was best wel heel zielig want hij is in de steek gelaten door zijn moeder en is op dit moment nog heel zwak. Gelukkig mag ik het vanaf vandaag de fles geven en hem rauw vlees geven en met hem spelen zodat het weer goed gaat!

Ik stop er eerst weer even mee want ik moet nodig Oranje gaan voeren! Tot over een paar dagen wanneer ik wat meer dingen heb beleefd en hier een beetje ingeburgerd ben haha!

Liefs Marjolijn

P.S. Mam, ook al ben ik er niet, wel raar hier zo aan de andere kant van de wereld maar ik hoop dat je een leuke dag hebt gehad!!