Na drie dagen het medisch project te hebben gedaan en mij niet echt heel nuttig te hebben gevoeld hebben we mooie dingen gezien van de omgeving hier in Goa tijdens de orientatieweek.

Maandag hadden we een presentatie over de hele komende week met daarna een rondleiding door het dichtsbijzijnde grote dorp Mapusa. Dinsdag zijn we naar een echt zoetsappige bollywood film, met een sarcastisch randje richting de mannen-vrouwen tradities hier, geweest in Panjim. Ook hebben we daar nog een echte indiaase lunch gehad. Woensdag was het tijd voor een strand en shopdagje om vervolgens donderdag cultureel te gaan doen en Old Goa te gaan bezoeken met het zien van watervallen, tempels en oude vervallen portugese kerken. Ook hebben we nog een godsdienst les over het hindoeisme, boedisme en christendom van hier gehad en een poging gedaan om enigzins iets verstaanbaars uit te spreken in het Hindi. Een van de talen, naast het verplichte engels, van deze regio.Als afsluiter hadden we vrijdag een bezoek aan een specerijenplantage en een olifantenrit te goed. De plantage was erg indrukwekkend en je kon er elk kruid/specerij etc wel vinden, het is namelijk zo groot dat je er 15 dagen zou over doen om alles te zien. De olifantenrit heb ik overgeslagen. Een unieke ervaring opzich maar wanneer je zag hoe ze met de dieren omgingen, vast gebonden met kettingen aan hun hals en poten om vervolgens ook nog eens net niet bij hun eten te kunnen en te worden geslagen met een stok haakte ik toch echt af en wou mijn geld niet aan zoiets gaan besteden!

Lekker een weekje met z'n 10en dus in een hippie busje gepropt om vervolgens met lekkere meezing mzuiek in je oren en de zachte wind in je haar de omgeving, de rituelen en gebruiken beter te leren kennen.

Inmiddels is mijn project veranderd naar het weeshuis. Hier later nog meer over!

De babytjes en kindjes van hier zijn zo fascinerend en altijd zo vrolijk met een lachje op hun gezicht, hoe arm ze ook mogen zijn! Zelfs met een plastic flesje om mee te voetballen worden ze al helemaal gek van blijdschap en zijn ze je zo dankbaar voor!

Mijn tweede vrijwilligersproject, het weeshuisproject zou het Mother Theresa Oprhanage worden. Dit is een opvang voor jongens en meisjes tussen de 4 en 13 jaar. Waarvan de ouders niet meer leven of hun niet kunnen onderhouden. Vaak alleen om financiele redenen al komt het ook voor dat ze denken dat hun kindje bezeten is omdat het niet helemaal goed functioneerd of achterloopt op leeftijdsgenootjes.

Helaas door ziek te zijn geworden is het weeshuis veranderd en is het een weeshuis voor meisje tussen de 10 en 19 geworden. Ook leuk dacht ik zo....

Eenmaal daar aangekomen toch heel anders dan verwacht!

Net jongens, net zo ruig als het maar kan wanneer ze een nieuw gezicht zien! Daarnaast is voetballen echt een no go maar slaan, schoppen, vechten en haren trekken is de normaalste zaak van de wereld daar. Oftewel vaak een totale chaos!

Wel verassend, ze waren gelijk enthousiast en open. Ze willen alles van je weten en niet te vergeten je aanraken. Je hebt zo' n witte huid, je haar is zo anders,....etc

Daar sta je dan met in totaal 31 meisje van het weeshuis in de kale ' woon/studeer/slaapkamer' omsingeld om je heen, onvergetelijk! En ze zijn zo dankbaar voor je aanwezigheid alleen al. Even weer iets nieuws.... en gelijk blijdschap!

Terwijl ze met z' n alleen op de grond in de woon/slaap/studeerkamer slapen en verder nog twee andere klein kamertjes hebben die ook niet gemeubileerd zijn plus een binnenplaatsje.

Stel je voor dat je dat zou moeten delen met nog 30 andere meisjes, elke dag weer...

Als ik wat ruimte in mijn bagage zou hebben zou ik ze zo mee willen nemen!

Update over de laatste week volgt nog! Plus de fotos van het weeshuis.... Coming soon